The beginning of a lil' fanfic I was itching to write for a while now. We'll see how it goes on... The plan is to write the thing, while at the same time find a couple of people to re-play the battles fought by the 42nd Cadian on the tabletop. Hopefully it's gonna work. Perhaps I will manage to get some fan-art to it too...


All across the world of Tharisa III men of the Imperium cheered. By the grace of the immortal God-Emperor of Mankind the war on this world has come to an end, the battle was won, by the servants of the Imperium! For the last bloody three years the men of Tharisa and soldiers of the Imperial Guard fought, shoulder by shoulder, to rid the planet of the foul green tide that had beset it. Civilians and soldiers, both of the Tharissan PDF and the Guard, alike, all cheered, thanked the Emperor's name and partied on the streets of the ruined hive cities and in the lush forests of the planet's wilderness. Locals were happy, as their planet was free, little did they think about the hard years to come, of the great toil of rebuilding the cities, of the pain that will be bringing their world back to its former shape. That did not matter, not today. Men of Cadia, on the other hand, enjoyed their moment of respite. It will be at least a month or so, till they are assigned another mission, till yet again they will crawl into the mighty steel behemoths and be sent on a world they have never heard of, to fight for its freedom.


Only a few people on the entire world weren't as fast to present their happiness. Veteran Sergeant Emmet and his men have seen too much wars, know well, what will now happen with this world. But even they felt slightly relieved, thinking of the brief respite from the constant life of war. One more person has not even smiled faintly. But perhaps because he has never shown any sign of emotion in all his life. And it was he, who, in fact, has won this war. General Hals, commander of the 42nd Cadian Regiment has been the man who assumed general command over the Guard forces on the planet and it was he, who lead them to victory, thanks to his experience and great tactical skill. A tall man, with his hair frosted, with a monocle on his right eye, which he never removed (some even speculated it is in fact a cybernetic implant), his trusted power sabre at his waist, wearing the brown-golden armor of his regiment and long yellow coat. He stood on the balcony of the ruined planetary governor's palace, staring at the ruined Hive City Ghalis, once the planet's proud capital. Tharisa III was a strange world, unlike any other he has seen. It's people had something they referred to as "freedom of speech". It's governor has been chosen by the regular citizens once every few years and he has ruled together with a council, called the senate. General analysed this system of government throughoutly and quickly rated it as ineffective. When the first Ork vessel crashed on the southern continent and the beasts overran the local hives and a small military outpost, the senate discussed and argued on what to do. It took them many days and when they were about to conclude their meeting another Ork vessel crashed in the middle of Hive City Ghalis. The city fell within the next 12 hours. Without leadership most of the PDF formations scattered, and it was only thanks to valiant Colonel Hevver of the PDF's 3rd army that the army pulled together and managed to hold the Orks away from the second largest Hive City Libhell. It was when they were on the edge of failing when the Imperial army arrived and saved the planet from utter destruction. Now the war was over and Hevver, who always despised the so-called democratic government has been installed Planetary Governor and prepared to change the world drastically.

Suddenly the general heard footsteps, echoing across the empty ruined halls of the palace. Uneven footsteps, as if the one walking had great difficulties in doing it. As the footsteps approached the general spoke - "Ah, Liev. What is it?". The figure behind him attempted to stand at attention, even though it didn't have to. However Hals has emanated and air of authority around him that even made an Inquisitorial Acolyte stand at attention and salute him once. The general slowly turned to face the Astropath Liev. He was clad in a white robe with ornage golden necklaces and trinkets hanging over it. Several purity seals covered his chest and his face was hidden behind the hood. It was always hidden, the general thought. The Astropath spoke with a quiet, trembling voice, sounding as if though he was being torn apart at this very moment. And his voice always sounds like that, the general though again. "Geeneral... I... have just... recieved... a message... for you..." he whispered. Hals raised one eyebrow and commanded "Go ahead.". The Astropath shivered slightly and began: "It has arrived... from the... Segmentum Command... They... demand that... the Cadian 42nd... immidiately... begin its new mission... The regiment... is to relocate... to Ultima... Segmentum..." the Astropath paused, breathing heavily and shaking harder. The general knew well he cannot be hurried. A minute later he resumed: "The fleet... that brought... you here... Has already... been... issued new orders... They will take you... and your men... to the planet... Zemthar... Once.... and Imperial world... it is currently... under the rule of... xenos... It is to be taken back... Five other regiments... will take part... in the operation... You will recieve... additional details... during... the fleet movement... That... is the will... of Terra... Message... end..." the Astropath breathed heavily again, speaking seeming to have given him great difficulties. General nodded slightly, answered: "Thank you, Astropath Liev." and slowly turned back to the panorama of the ruined city. The Astropath nodded slightly and slowly walked away. Only when his footsteps could be heard no more, the general activated a small vox-caster on his chest armour and spoke: "Emmet, Company Commanders to the central meeting room of the Governor's Palace in 15 minutes. Notify the Generals of the other regiments and Governor Hevver that the 42nd is taking it's leave.". Even though he never shown any signs of emotion, he did indeed feel them. Deep inside he was grinning, thinking how much he will annoy the Majors and Colonels by calling out Veteran Sergeant's name first. Again. He also grinned at the thought of all the Company Commanders panickly attempting to reach the Hive City within 15 minutes, as some were located thousands of kilometers away.

Ten minutes later the General turned slowly and calmly walked towards the meeting room.


*****

Pustkowia Zemtharu - Rozdział I

Początek małego fanfica, który już od jakiegoś czasu miałem ochotę zacząć. Zobaczymy jak pójdzie... Mam plan aby jednocześnie pisać, a w międzyczasie znaleźć kilu chętnych żeby doegrać opisywane bitwy 42 Cadii w rzeczywistości. Mam nadzieję, że się uda. Może dam jeszcze jakiś fan-art do tego...

Na całej powierchni Tharisa III ludzie Imperium świętowali. Z łaski nieśmiertelnego Boga-Imperatora Ludzkości wojna na tym świecie dobiegła końca, bitwa wygrana przez sługi Imperium! Przez ostatnie trzy krwawe lata ludzie z Tharisa i żołnierze Gwardii Imperialnej walczyli, ramię w ramię, by pozbyć się z planety paskudnej zielonej plagi, która ją opadła. Cywile i żołnierze, zarówno z Tharissańskich Sił Obrony Planetarnej i Gwardii, ta samo cieszyli się, dziękowali imieniu Imperatora i bawili się na ulicach zrrujnowany miast i w wielkich lasach w dziczy planety. Tubylcy szczęśliwi, bo ich planeta była wolna, nie myśleli o ciężkich latach, które miały nadejść, i wielkim trudzie odbudowy miast, o cierpieniu jakie będą musieli przeżyć aby przywrócić swojej planecie dawny wizerunek. To nie było ważne, nie dzisiaj. Ludzie z Cadii, inaczej, czerpali przyjemność z chwili ulgi. Minie co najmniej miesiąc, dopóki zostanie im przydzielone następne zadanie, dopóki raz jeszcze wejdą do potężnych stalowych bestii i zostaną wysłani na świat, o którym nigdy nie słyszeli po to, by walczyć o jego wolność.

Tylko kilku ludzi na całym świecie nie było tak skorych do radości. Starszy Sierżant Emmet i jego ludzie widzieli zbyt wiele wojen, wiedzą zbyt dobrze, co teraz stanie się z tym światem. Ale nawet oni poczuli lekka ulgę, myśląc o chwili odpoczynku w życiu pełnym wojny. Jeszcze jedna osoba nawet lekko się nie umiechnęła. Ale być może dlatego, że nigdy nie okazała ona żadnych emocji w całym swoim życiu. A to ona w istocie wygrała tą wojnę. Generał Hals, dowódca 42 Cadiańskiego Regimentu był człowiekiem, który objął dowództwo nad całymi siłami Gwardii na planecie i to on poprowadził je do zwycięztwa dzięki swojemu doświadczeniu i umiejętnościom taktycznym. Wysoki mężczyzna, z włosami lekko przyprószonymi siwizną, z monoklem w prawym oku, którego nigdy nie zdejmował (niektórzy mówili, że to w istocie cybernetyczny implant), ze swoją zaufaną szablą energetyczną przy pasie, ubrany w brązowo-złoty pancerz swojego regimentu i długi jasnożółty płaszcz. Stał na balkonie w zrujnowanym pałacu gubernatora planetarnego i spoglądał na zrujnowane miasto Ghalis, niegdyś dumną stolicę planety. Tharisa III była dziwnym światem, zupełnie odmiennym od tych, które widział dotychczas. Ludzie żyjący tutaj mieli coś nazywane "wolnością słowa". Ich gubernator był wybierany przez zwykłych ludzi raz na kilka lat i rządził razem z radą zwaną senatem. Generał przeanalizował ten system rządowy i szybko uznał go za nieefektywny. Kiedy pierwszy orkowy pojazd rozbił się na południowym kontynencie, a bestie splądrowały okoliczne miasta i mały obóz wojskowy, senat dyskutował i kłócił się o to, co zrobić. Minęło wiele dni zanim doszli do czegoś, a gdy już mieli obwieścić swoją decyzję następny orkowy pojazd rozbił się w środku miasta Ghalis. Miasto upadło w ciągu następnych 12 godzin. Bez dowództwa większośc formacji SOP zostało rozproszone i tylko dzięki bohaterskiemu Pułkownikowi Hevverowi z 3 armii SOP, siły zebrały się i były w stanie postrzymać Orków od zajęcia drugiego największego miasta planety - Libhell. Właśnie wtedy, kiedy ich siły już miały zostać pokonane, przybyła armia Imperium i uratowała świat od kompletnego zniszczenia. Teraz wojna skończyła się, a Hevver, który nigdy nie popierał tak zwanej demokracji, został mianowany Gubernatorem Planetarnym i przygotowywał się do drastycznych przemian.

Nagle generał usłyszał kroki, niosące się donośnie przez puste, zrujnowany korytarze pałacu. Nierówne kroki, tak jakby idący miał wielkie z tym problemy. Gdy kroki zbliżyły się generał odezwał się - "Ach, Liev. O co chodzi?". Postać za nim spróbowała stanąc na baczność, mimo, iż nie musiała. Ale Hals roztaczał wokół siebie aurę autorytetu, która kiedyś zmusiła nawet akolitę Inkwizytora do stanięcia na baczność. Generał powoli odwrócił się do stojącego za nim Astropaty Lieva. Był on ubrany w białe szaty z złotymi naszyjnikami i wisiorami narzuconymi na nią. Jego tors pokrywały liczne pieczęcie czystości a jego twarz spowita była kapturem. Zawsze ukryta, pomyślał generał. Astropata przemówił cichym, trzesącym się głosem, brzmiącym jakby właśnie w tej chwili ktoś rozrywał go na strzępy. A jego głos zawsze tak brzmi, pomyślał znów generał. "Geneeraaale... Właśne... odebrałem... wiadomość... dla ciebie..." wyszeptał. Generał uniósł lekko brew i rozkazał "Mów." Astropatę przeszedł lekki dreszcz, kiedy zaczynał. "Wiadomość od... Dowództwa Segmenty... Zarządali... oni... by 42 Cadia... natychmiast... rozpoczęła... nowe zadanie.... Regiment... ma przenieść się... do... Ultima Segmentum..." Astropata przerwał, oddychając ciężko i trzęsąc się mocniej. Generał dobrze wiedział, że nie można go pospieszać. Minutę później kontynuował: "Flota... która was tu przetransportowała... już... otrzymała nowe rozkazy... Zabiorą.... ciebie... i twoich ludzi... na planetę... Zemthar... niegdyś.. Imperialny świat... teraz... pod kontrolą... kosmitów... Ma zostać odzyskany... Pięc innych regimentów... będzie brać udział... w operacji... Otrzymacie... szczególe... podczas... podróży... Taka... jest wola... Terry... Koniec... wiadomości..." Astropata raz jeszcze zadyszał ciężko, mówienie wyraźnie sprawiało mu trudności. Generał lekko skinął głową, odpowiedział: "Dziękuję, Astropato Liev." i powoli odwrócił się z powrotem ku panoramie miasta. Astropata również lekko skinął głową i powoli odszedł. Gdy już nie dało się słyszeć jego kroków, generał aktywował niewielki transmiter na swoim napierśniku i powiedizał: "Emmet, Dowódcy Kompanii do głownego pokoju konferencyjnego w Pałacy Gubernatora za 15 minut. Powiadomić Generałów innych regimentów, że 42 odchodzi.". Mimo iż nigdy nie okazywał emocji, odczuwał ję. Teraz, w głębi duszy, uśmiechał się złośliwie, myśląc jak bardzo zirytuje Majorów i Pułkowników wzywając nazwisko Starszego Sierżanta jako pierwsze. Znów. Również uśmiechał się myśląc o Dowódcach Kompanii, panicznie starających się dotrzeć do miasta w 15 minut, podczas gdy niektórzy znajdowali się tysiące kilometrów stąd.

Dziesięc minut później Generał odwrócił się powoli i spokojnie skierował swe kroki do sali konferencyjnej.